Wszystkie te pojęcia mają związek z masą kamieni.

Karat metryczny jest jednostką masy diamentów (1 ct = 200 mg = 0,2 g) wprowadzoną do systemu miar w 1014 roku. Tradycyjna nazwa karat wywodzi się z arabskiego qirat (wł. carato), co oznacza maleńka waga lub maleńki odważnik. Takimi to odważnikami posługiwali się starożytni do ważenia cennych kamieni lub złotonośnego piasku. Były nimi nasiona („gripki”) drzewa świętojańskiego (Ceratonia siliqua), zwane przez Greków keration albo nasiona afrykańskiego drzewa koralowego (Erythrina corallodendron) zwane kuara. 
Tradycji też zawdzięczamy sposób zapisu podwielokrotności jednostki karat: dziesiętnej z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku (np. 0,25 ct) oraz postaci ułamkowej, bez określenia stopnia dokładności (np. ¼ ct). Używając tej drugiej, niepoprawnej - choć często w handlu stosowanej -  formy mówimy o diamentach ćwierć-, pół-, trzyczwarte- lub jednokaratowych. Takie określenia masy mają charakter wyłącznie orientacyjny i oznaczają, że masa kamienia mieści się w pewnych, umownie przyjętych granicach. Dla diamentów ćwierćkaratowych granice te określać będą masy – 0,23...0,26 ct, półkaratowych – 0,47...0,57 ct, trzyczwartekaratowych – 0,72...0,76 ct i jednokaratowych – 0,95...1,05 ct.

Określenie „Punkt” (ang. Point) jest przykładem miar tradycyjnych, nie związanych z systemem metrycznym. Tak jubilerstwie określa się masę diamentów małych i bardzo małych maksimum do 0,16 ct. Przyjmując to nazewnictwo mamy diamenty jednopunktowe (0,01 ct), dwupunktowe (0,02 ct) itd., aż do szesnastopunktowych (0,16 ct).

„Mela”  ( franc. meleè– mieszanina) jest zwyczajowym określeniem małych diamentów