Barwa jest specyficzną a równocześnie jedną z najważniejszych cech jakościowych diamentów. Jest cechą percepcji wzrokowej związanej z brakiem lub obecnością odcienia barwy. Klasyfikacji poddaje się tylko te barwy, które w diamentach występują najpowszechniej i które z komercyjnego punktu widzenia mają największe znaczenie.

Barwy te, zwane często typowymi, mają odcienie od bezbarwnego (najczystsza biel) do żółtego ( stonowana biel) o różnym stopniu nasycenia barwą, także jasne odcienie barwy brązowej lub szarej (lekko brązowawe i lekko szare). One to właśnie tworzą tzw. „ szereg żółtości” , który jest ściśle kategoryzowany.

Barwę diamentów ocenia się porównawczo w stosunku do wzorców, w warunkach normalnego (dziennego) oświetlenia lub jego sztucznego zamiennika (lampy wyładowcze, zwane odpowiednio iluminantami D55   i D65), według skali IDC (skala GIA) : najczystsza

biel + (D), najczystsza biel (E), czysta biel + (F), czysta biel (G), biel (H), lekko stonowana

W Polsce w obrocie diamentami jubilerskimi obowiązuje Polska Norma PN-M-17007:2002. Przyjęta w niej międzynarodowa skala barw w wersji polskojęzycznej jest zgodna z obowiązującym nazewnictwem Międzynarodowej Rady Diamentów IDC (International  Diamond Council) oraz odpowiadającym im literowym oznaczeniom Amerykańskiego Instytutu Gemmologii GIA (Gemological Institute of America). W związku z tym, stosowanie w chwili obecnej określeń handlowych typu: „snow white”, „crystal”, „top crystal”, „cape”, „river” i in., jest niepoprawne i niezgodne z polskimi przepisami. Praktyki takie stosują właściciele firm lub sklepów jubilerskich, którzy nieświadomie chcą wprowadzić w błąd lub oszukać klienta, wykazują brak wiedzy, działają wbrew i łamią obowiązujące w Polsce prawo lub wykazują kompletny brak profesjonalizmu.