Wszystkie diamenty występujące w przyrodzie zawierają zanieczyszczenia, które stanowią ich cechę charakterystyczną. Czystość określa się na podstawie znamion wewnętrznych i zewnętrznych.

Za znamiona wewnętrzne przyjmuje się wszystkie defekty występujące wewnątrz lub częściowo wewnątrz kamienia takie jak: wrostki mineralne, obtłuczenia, ślady łupliwości, linie i płaszczyzny bliźniacze, linie i płaszczyzny wzrostu, otwory wiercone laserem i in.

Za znamiona zewnętrzne (skazy) przyjmuje się wszystkie defekty występujące na zewnątrz kamienia takie jak: chropowata rondysta, dodatkowa faseta, otarcia, naturał ( naturalna powierzchnia kryształu) i inne.

Czystość określa się przy użyciu  lupy aplanatycznej i achromatycznej o 10-krotnym powiększeniu w warunkach normalnego (dziennego) oświetlenia lub przy jego sztucznym zamienniku. Wyróżnia się 5 podstawowych klas czystości: LC – czysty pod lupą, VVS  – bardzo, bardzo małe inkluzje, VS – bardzo małe inkluzje, SI – małe inkluzje, P –