Rynek jubilerski wyróżnia kilka rodzajów szlifu brylantowego: 

Szlif rozetowy
Szlif rozetowy jest pierwszą formą szlifu, w której zastosowano płaskie fasety. Nazwa tej formy pochodzi od róży, bowiem przypomina układ dobrze rozwiniętego kwiatu. Szlif ten ma wiele odmian: róża trójścienna lub sześciościenna, pełna rozeta holenderska, rozeta antwerpijska i in.

Charakteryzuje się dużą powierzchnią czołową (taflą), którą otacza seria prostokątnych faset przypominających stopnie schodów (tzw. szlif schodkowy). Kamienie małe, wydłużone o kształcie prostokątnym lub trapezowym i szlifie schodkowym noszą nazwę bagiet (franc. baquete}.

Szlif brylantowy został wymyślony w XVII w. Współczesne określenie „brylant” odnosi się do formy okrągłej, mającej w górnej części {koronie} 33 fasety w tym taflę, zaś w części dolnej {pawilonie} 25 faset, w tym kolet. Pas oddzielający część górną od dolnej, zwany rondystą, stanowi ochronę przed uszkodzeniem zbiegających się tu krawędzi faset.